Uroczystość wręczenia Doktora Honoris Causa UKW prof. Jerzemu Brzezińskiemu odbyła się 27 kwietnia 2010 r.
Prof. dr hab. Jerzy Marian Brzeziński urodził się w 1947 r. w Pelplinie, na Kociewiu. Studia psychologiczne ukończył w 1972 r. na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Stopień doktora filozofii [promotor: Leszek Nowak] uzyskał trzy lata później, a stopień doktora habilitowanego w zakresie psychologii po kolejnych trzech latach, w 1978 roku. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w roku 1989. W 1998 r. został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a w roku 2006 członkiem rzeczywistym.
Profesor Jerzy Brzeziński jest jednym z najwybitniejszych metodologów nauk społecznych w Polsce. Dokonał integracji najnowszych osiągnięć z zakresu filozofii poznania, teorii pomiaru i psychometrii, procedur wnioskowania, a także statystyki. Jest autorem 10 książek, redaktorem lub współredaktorem 55 prac zbiorowych, 77 artykułów oraz 140 rozdziałów w pracach zbiorowych. Jego działalność edytorska przyczyniła się do integracji ośrodków polskiej psychologii oraz szerzej - humanistyki. Dzieła Profesora są przedmiotem studiów studentów i pracowników nauki specjalizujących się w naukach społecznych oraz wyznaczają standardy jakości uprawiania nauki, zwłaszcza w odniesieniu do psychologii.
W swojej macierzystej Uczelni pełnił wiele ważnych funkcji administracyjnych – dziekana Wydziału Nauk Społecznych (1981-1985; 1990-1996) i dyrektora Instytutu Psychologii (1987-1990; 1999- do chwili obecnej). Wyróżnikiem Jego działalności na UAM jest wierność i lojalność wobec misji Uniwersytetu. Dla Profesora właśnie Uniwersytet stanowi główny ośrodek samorealizacji. Znajduje to wyraz w trosce o tożsamość koncepcji psychologii uprawianej na poznańskim Uniwersytecie. Godny szczególnego podkreślenia jest wkład Profesora do poznańskiej szkoły metodologii humanistyki, której twórcą był Leszek Nowak.
Profesor Jerzy Brzeziński aktywnie uczestniczył w pracach Komitetu Badań Naukowych, Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz w komisjach do spraw reformy polskiej oświaty i nauki. Wniósł także wiele idei do rozważań dotyczących misji uniwersytetów jako ośrodków myśli humanistycznej, ich formacyjnej roli i miejsca sporów etycznych. Jego erudycja filozoficzna pomaga łączyć dobre tradycje uniwersyteckie z wyzwaniami teraźniejszości i przyszłości.
